Як расказаць дзецям аб Вялікай Айчыннай вайне? З дапамогай гэтага апавядання вы ў даступнай форме раскажыце сваім дзецям пра вайну. У ім прадстаўлена храналогія асноўных падзей Вялікай Айчыннай вайны.
Перамога будзе за намі!
Аўтар: С. П. Аляксееў
Была самая кароткая ноч у годзе. Людзі мірна спалі. І раптам:
- Вайна! Вайна!
22 чэрвеня 1941 гады на нашу Радзіму напалі нямецкія фашысты. Напалі нібы злодзеі, нібы разбойнікі. Яны хацелі захапіць нашы землі, нашы гарады і вёскі, а нашых людзей альбо забіць, альбо зрабіць сваімі слугамі і рабамі. Пачалася Вялікая Айчынная вайна. Яна працягвалася чатыры гады.
Нялёгкім быў шлях да перамогі. Ворагі напалі на нас нечакана. У іх было больш танкаў і самалётаў. Нашы войскі адступалі. Баі ішлі на зямлі, у небе, на моры. Прагрымелі вялікія бітвы: Маскоўская, Сталінградская, бітва на Курскай дузе. 250 дзён не здаваўся ворагу гераічны Севастопаль. 900 дзён у страшнай блакадзе трымаўся мужны Ленінград. Адважна ваяваў Каўказ. На Ўкраіне, у Беларусі, у іншых месцах грамілі захопнікаў грозныя партызаны. Мільёны людзей, у тым ліку і дзеці, працавалі ля завадскіх станкоў і на палях краіны. Савецкія людзі (Савецкі Саюз - так называлася ў тыя гады наша краіна) рабілі ўсё, каб спыніць фашыстаў. Нават у самыя цяжкія дні яны цвёрда верылі: «Вораг будзе разбіты! Перамога будзе за намі!"
І вось прыйшоў дзень, калі наступ захопнікаў быў спынены. Савецкія войскі пагналі фашыстаў з роднай зямлі.
І зноў бітвы, бітвы, баі, бітвы. Усё больш магутныя, усе нязломныя ўдары савецкіх войскаў. І наступіў самы доўгачаканы, самы вялікі дзень. Нашы салдаты дайшлі да межаў Германіі і штурмам узялі сталіцу фашыстаў - горад Берлін. Быў 1945 год. Цвіла вясна. Быў месяц травень.
Фашысты прызналі поўную сваю паразу 9 траўня. З таго часу гэты дзень стаў нашым вялікім святам - Днём Перамогі.
Цуды гераізму і адвагі праявілі нашы людзі, абараняючы ад фашыстаў родную зямлю.
Брэсцкая крэпасць стаяла на самай мяжы. Атакавалі яе фашысты ў першы ж дзень вайны. Думалі: дзень - і крэпасць у іх у руках. Цэлы месяц трымаліся нашыя жаўнеры. А калі сіл не засталося і фашысты ўварваліся ў крэпасць, апошні яе абаронца напісаў штыком на сцяне: "Я паміраю, але не здаюся".
Была Вялікая Маскоўская бітва. Фашысцкія танкі рваліся наперад. На адным з участкаў фронту дарогу ворагу заступілі 28 герояў-салдат з дывізіі генерала Панфілава. Дзесяткі танкаў падбілі байцы. А тыя ўсё ішлі і ішлі. Знемагалі ў баі салдаты. А танкі ўсё ішлі і ішлі. І ўсё ж не адступілі ў гэтым страшным баі панфілаўцы. Не прапусцілі да Масквы фашыстаў.
Генерал Дзмітрый Карбышаў быў паранены ў баі і апынуўся ў палоне. Ён быў прафесарам, вельмі вядомым вайсковым будаўніком. Фашысты хацелі, каб генерал перайшоў на іхні бок. Абяцалі жыццё і высокія пасады. Не здрадзіў Радзіме Дзмітрый Карбышаў. Пакаралі смерцю фашысты генерала. Вывелі ў моцны мароз на вуліцу. Аблілі халоднай вадой са шлангаў.
Васіль Зайцаў - знакаміты герой Сталінградскай бітвы. Са сваёй снайперскай вінтоўкі ён знішчыў трыста фашыстаў. Няўлоўны для ворагаў быў Зайцаў. Прыйшлося фашысцкім камандзірам выклікаць з Берліна знакамітага стралка. Вось хто знішчыць савецкага снайпера. Выйшла ўсё наадварот. Зайцаў забіў берлінскую знакамітасць. "Трыста першы", - сказаў Васіль Зайцаў.
Падчас баёў пад Сталінградам у адным з артылерыйскіх палкоў перарвалася палявая тэлефонная сувязь. Радавы салдат сувязіст Цітаеў пад агнём ворага папоўз высвятляць, дзе абарваны провад. Знайшоў. Толькі паспрабаваў скруціць канцы правадоў, як асколак непрыяцельскага снарада трапіў у байца. Не паспеў Цітаеў злучыць правады, тады, гінуўшы, ён іх моцна заціснуў вуснамі. Зарабіла сувязь. “Агонь! Агонь!» - зноў загучалі ў артылерыйскім палку каманды.
Шмат смерцяў прынесла нам вайна. Дванаццаць салдат Рыгоранаў былі членамі вялікай армянскай сям'і. Служылі ў адным аддзяленні. Разам пайшлі на фронт. Разам абаранілі родны Каўказ. Разам з усімі пайшлі ўперад. Да Берліна дайшоў адзін. Загінулі адзінаццаць Грыгаранаў. Пасля вайны жыхары горада, у якім жылі Грыгараны, у гонар герояў пасадзілі дванаццаць таполяў. Выраслі цяпер таполі. Стаяць яны роўна ў рад, нібы салдаты ў страі, - высокія і прыгожыя. Памяць вечная Грыгаранам.
У барацьбе з ворагамі бралі ўдзел падлеткі і нават дзеці. Многія з іх за адвагу і мужнасць былі ўзнагароджаны баявымі медалямі і ордэнамі. Валя Коцік у дванаццаць гадоў пайшоў разведчыкам у партызанскі атрад. У чатырнаццаць год за свае подзвігі стаў самым юным Героем Савецкага Саюза.
У Севастопалі змагаўся радавы кулямётчык. Нібы бачыў ворагаў. Застаўшыся адзін у акопе, прыняў няроўны бой. Быў паранены, кантужаны. Але ўтрымаў акоп. Знішчыў да ста фашыстаў. Яму прысвоілі званне Герой Савецкага Саюза. Звалі кулямётчыка Іван Багатыр. Не знойдзеш лепшага прозвішча.
Лётчык-знішчальнік Аляксандр Пакрышкін збіў першы фашысцкі самалёт у самым пачатку вайны. Удачлівы Пакрышкін. Павялічваецца колькасць збітых ім самалётаў - 5, 10, 15. Змяняюцца назвы франтоў, на якіх змагаўся лётчык. Расце, расце гераічны лік перамог - 20, 30, 40. Вайна набліжалася да канца - 50, 55, 59. Пяцьдзесят дзевяць самалётаў ворага збіў лётчык-знішчальнік Аляксандр Пакрышкін.
Стаў ён Героем Савецкага Саюза.
Стаў двойчы Героем Савецкага Саюза.
Стаў тройчы Героем Савецкага Саюза.
Вечная слава табе, Аляксандр Пакрышкін, першы тройчы герой у краіне.
А вось гісторыя яшчэ аднаго подзвігу. Лётчык Аляксей Марэсеў быў збіты ў паветраным баі. Ён уцалеў, але быў цяжка паранены. Яго самалёт упаў на тэрыторыі ворага ў глухім лесе. Стаяла зіма. 18 дзён ён ішоў, а потым поўз да сваіх. Яго падабралі партызаны. Лётчык адмарозіў ногі. Іх прыйшлося ампутаваць. Як жа лётаць без ног?! Марэсьеў навучыўся не толькі хадзіць і нават танчыць на пратэзах, але галоўнае - кіраваць знішчальнікам. У першых жа паветраных баях ён збіў тры фашысцкія самалёты.
Ішлі апошнія дні вайны. Цяжкія баі вяліся на вуліцах Берліна. Салдат Мікалай Масалаў на адной з берлінскіх вуліц, рызыкуючы жыццём, пад агнём ворага вынес з месца бою нямецкую дзяўчынку. Вайна скончылася. У самым цэнтры Берліна ў парку на высокім узгорку ўзвышаецца зараз помнік савецкаму салдату. Стаіць ён з выратаванай дзяўчынкай на руках.
Героі. Героі... Подзвігі. Подзвігі... Іх было тысячы, дзясяткі і сотні тысяч.
Прайшло больш за семдзесят гадоў з таго страшнага часу, калі напалі на нашу краіну фашысты. Узгадайце добрым словам сваіх дзядоў і прадзедаў, усіх тых, хто прынёс нам перамогу. Пакланіцеся героям Вялікай Айчыннай вайны. Героям вялікай вайны з фашыстамі.